Nga Redi Minga:
Europa e sotme është futur në një paradoks tragjikomik: udhëheqësit në Bruksel flasin për luftë, për “kërcënim rus” dhe për “mobilizim europian”, ndërsa realiteti është se kontinenti nuk ka as armë, as ushtri, as vullnet njerëzor për të luftuar. Ursula von der Leyen, me fjalimet e saj dramatike, përpiqet të shfaqet si “udhëheqëse e kohës së luftës”, por në fakt ajo ka vetëm një ushtri prej kartoni në letër, ndërsa fuqia reale mbetet në duart e Uashingtonit.
- BE pa ushtri – një “gjigant” politik me këmbë balte
Që prej themelimit, Bashkimi Europian ka dështuar të krijojë një ushtri të përbashkët. Projekti është përmendur qindra herë, por gjithmonë ka mbetur në tryezat e konferencave. Ursula nuk komandon asnjë ushtar – kompetencat janë të NATO-s, dhe kjo do të thotë SHBA.
Historia e dështimeve është e gjatë:
Në Bosnjë e Kosovë, viteve ’90, BE ishte e pafuqishme; vetëm kur ndërhyri NATO me avionët amerikanë, u ndaluan masakrat.
Në Libi, në vitin 2011, avionët francezë dhe britanikë mbetën pa municione pas pak javësh. U desh SHBA të furnizonte bombat dhe karburantin.
Në Afganistan, misionet europiane ishin thjesht shtojca; pa amerikanët nuk kishin asnjë peshë.
Pra, BE është një burokraci që flet shumë, por pa dhëmbë ushtarakë.
- NATO – varësia e plotë nga SHBA
Shifrat flasin vetë:
SHBA financon 70% të NATO-s.
Vetëm pak vende europiane arrijnë të shpenzojnë 2% të PBB-së për mbrojtje – dhe shumica e bëjnë këtë vetëm për t’i bërë qejfin Uashingtonit.
Transporti ushtarak, satelitët, inteligjenca dhe mbi të gjitha arsenali bërthamor – janë të gjitha amerikane.
Pa amerikanët, NATO është një kuti bosh. Ursula e di këtë, ndaj fjalimet e saj nuk janë për europianët, por për të mbajtur SHBA të lidhura me kontinentin.
- Kriza e vullnetit njerëzor
Edhe sikur të kishte armë, Europa ka një problem më të madh: njerëzit nuk duan të luftojnë.
Në Gjermani, mbi 60% e qytetarëve janë kundër dërgimit të trupave në Ukrainë.
Në Itali, shumica është kundër çdo lloj angazhimi ushtarak.
Në Francë, Macron flet për “trupa në terren”, por populli i tij i thotë një “jo” të madhe.
Pas 80 vitesh paqe, europianët janë rritur me ide të globalizmit, konsumit dhe komoditetit. Nuk ekziston më mentaliteti i mobilizimit. Prandaj qeveritë bëjnë luftë nga pas perdeve: dërgojnë armë, miliarda euro, mercenarë – por jo popullin e tyre në front.
- Buxhetet ushtarake – biznesi i artë i luftës
Këtu fshihet e vërteta që Ursula nuk e thotë: lufta nuk është për t’u mbrojtur, por për të pasuruar industrinë e armëve.
Vetëm gjatë dy viteve të fundit:
BE ka miratuar 93 miliardë euro fonde shtesë për armë, ndihma dhe logjistikë për Ukrainën.
Gjermania, me “fondin special të mbrojtjes” prej 100 miliardë euro, është kthyer në klientin më të madh të kompanive amerikane si Lockheed Martin dhe Boeing.
Polonia ka shpenzuar miliarda për të blerë tanke Abrams dhe avionë F-35 amerikanë, ndërkohë që industria e saj vendase mbetet në hije.
Kompanitë europiane si Rheinmetall (Gjermani), MBDA (Francë) dhe Leonardo (Itali) kanë parë fitime rekord, ndërsa qytetarët paguajnë taksa më të larta dhe përballen me inflacion.
Pra, ndërsa Ursula predikon për “sigurinë e Europës”, ajo realisht po transferon pasurinë e qytetarëve tek një grusht korporatash që pasurohen nga frika dhe lufta.
- Dështimet historike të NATO-s
Përveç varësisë nga SHBA, NATO ka një listë të gjatë dështimesh:
Iraku (2003–2011): pas një lufte të kotë, u la pas një shtet i shkatërruar dhe një rajon i destabilizuar.
Afganistani (2001–2021): pas 20 vitesh lufte, NATO iku në turp, duke ia dorëzuar vendin talebanëve brenda pak javësh.
Gjeorgjia (2008): Rusia hyri me ushtri dhe NATO u mjaftua me deklarata.
Ukraina (2014–2022): pavarësisht garancive të dhëna, Rusia aneksoi Krimenë dhe nisi luftën pa frikë nga Aleanca.
Këto shembuj e shkatërrojnë mitin e NATO-s si “garant i sigurisë”. Në praktikë, NATO është instrument amerikan për interesa të veta, jo për mbrojtjen e Europës.
- Çfarë kërkon Ursula në të vërtetë?
Deklaratat e saj nuk synojnë nisjen e një lufte të vërtetë. Qëllimi është:
Rritja e buxheteve ushtarake, që taksat e qytetarëve të derdhen në xhepat e industrisë së armëve.
Forcimi i lidhjes me SHBA, sepse pa amerikanët nuk ekziston NATO.
Mbajtja gjallë e frikës, që njerëzit të pranojnë centralizim të mëtejshëm të pushtetit në Bruksel dhe kufizim të lirive civile, gjithmonë në emër të “sigurisë”.
Ky material është pronë e Patriotikmedia.al dhe është i mbrojtur nga ligjet për të drejtën e autorit. Ndalohet riprodhimi, apo publikimi i plotë apo i pjesshëm i këtij materiali pa lejen e shkruar paraprakisht nga redaksia. Shkelësit do të përballen me pasojat ligjore sipas legjislacionit në fuqi.