By redaksia 
Nga Redi Minga:
Ekziston një hendek shoqëror i heshtur, një ndarje e thellë ekonomike dhe sociale mes botës rurale dhe Shqipërisë urbane. Sot jetojmë në dy Shqipëri: ajo urbane që përpin atë ruralen. Një hendek i vërtetë dhe apokaliptik, më barbar se çdo “hendek gjinor” apo tjetër trillim që prodhojnë mediat urbane.
Shqipëria rurale përbën mbi 80% të territorit, por pjesa dërrmuese e popullsisë po grumbullohet në Tiranë, Durrës, Shkodër dhe disa qytete të mëdha, duke lënë pas një vend bosh, të braktisur dhe të dënuar me shpopullim. Sot fshatarët shqiptarë nuk arrijnë dot as të mbajnë tokën e tyre, aq më pak të ushqejnë qytetin.
Protestat e heshtura të fshatit
Britma e fshatit shqiptar nuk dëgjohet më. Çdo ditë, qindra familje lënë shtëpitë e tyre në zonat rurale të Tropojës, Kukësit, Pukës, Skraparit, Devollit apo Kolonjës për t’u shpërngulur në qytete, ose më keq, për të marrë rrugën e emigracionit. Tokat mbeten djerrë, pyjet digjen çdo verë nga zjarret, uji keqpërdoret, dhe trashëgimia e gjyshërve shndërrohet në gërmadha.
Në fshat nuk ka më mjekë, nuk ka shkolla, nuk ka transport. Ka më shumë veterinerë sesa mjekë familjeje. Interneti është luks. Rrugët janë copa-copa. Dhe mbi të gjitha, shpresa është vrarë.
Ndarja e pabarabartë
Të ardhurat e një familjeje fshatare janë mesatarisht 30–40% më të ulëta se ato të një banori të qytetit. Ndërkohë, kostot e prodhimit bujqësor rriten çdo vit: karburant i shtrenjtë, taksa pa fund, kuota dhe tarifa të sajuara nga burokracia. Qyteti i Tiranës ha, pi dhe jeton falë produkteve të fshatit, por paratë mbeten në zinxhirin e ndërmjetësve dhe supermarketeve urbane. Fshatari mbetet me thërrimet.
Kriza e identitetit kombëtar
Ky hendek nuk është thjesht ekonomik – është një plagë identitare. Me zhdukjen e fshatit po humb kultura, kënga, zakonet, veshjet, mënyra e jetesës dhe vetë rrënja shqiptare. Qyteti përfiton, por nuk jep asgjë. Shqipëria urbane e sotme po e sheh fshatin si fundjavë turistike në “agroturizme” të financuara nga kompani urbane, por jo si zemrën e kombit.
Barbarizmi modern: ekologjia urbane
Politikat mjedisore të qeverive shqiptare janë thjesht një fasadë urbane. Ligje e VKM të hartuara nga zyrtarë që nuk dinë të dallojnë plugun nga parmenda, kanë shndërruar fshatin në një makth. Kuota të mbjelljes, ndalime peshkimi, taksa mbi plehrat kimike apo kafshët, ndërkohë që vetë shteti lejon koncesione, hidrocentrale dhe shkatërrim masiv të natyrës.
Shqipëria është duke e dënuar fshatin e saj, duke vrarë prodhuesin dhe duke i bërë nder qytetit konsumator. Politikanët urbanë, të lidhur me bizneset e mëdha, po e shohin fshatin si tokë për shitje dhe jo si garanci të mbijetesës kombëtare.
Ne jemi një vend që po tradhton vetveten: duam të shpëtojmë planetin duke vrarë fshatin shqiptar. Dhe një Shqipëri pa fshat është një Shqipëri pa identitet.
Ky material është pronë e Patriotikmedia.al dhe është i mbrojtur nga ligjet për të drejtën e autorit. Ndalohet riprodhimi, apo publikimi i plotë apo i pjesshëm i këtij materiali pa lejen e shkruar paraprakisht nga redaksia. Shkelësit do të përballen me pasojat ligjore sipas legjislacionit në fuqi.