Nga Redaksia:
Punëtorët dhe të rinjtë e kanë braktisur majtën dhe tashmë votojnë për parti të tjera, kryesisht për ato të së djathtës së re. E majta po agonizon, edhe pse krizat e saj të fundit duken ende të zhurmshme. Njerëzit janë lodhur së qeni të mashtruar dhe nga fakti që e majta nuk ka ditur të zgjidhë asnjë nga problemet e mëdha të botës, pavarësisht se ka qeverisur për dekada të tëra.
Qindra miliona njerëz në mbarë globin shikojnë drejt Kubës, Koresë së Veriut, Kinës, Nikaraguas, Venezuelës, Iranit dhe vendeve të tjera përfaqësuese të kampit të majtë botëror – dhe ndiejnë neveri. Sepse aty përqendrohen regjime të padenja e tiranike që ushqejnë skllavërinë, urinë, abuzimin me pushtetin, torturën dhe vdekjen.
E majta e ka humbur betejën e imazhit. Po shkon drejt fundit, e plakur dhe e konsumuar.
Por ndoshta për të ka lindur një “yll i ri”. Majtistët e pandreqshëm, ata që refuzojnë të pranojnë dështimin, shohin me shpresë drejt Nju Jorkut, ku një “progre” mysliman me emrin Mamdani sapo ka fituar bashkinë e asaj metropole që konsiderohet “kryeqyteti i botës”.
Nuk i shqetëson fakti se premtimet e tij janë të parealizueshme, as fakti që një mysliman është bërë drejtues i një qyteti të cilin ekstremistët myslimanë tentuan ta shkatërronin më 11 Shtator. E vetmja gjë që i intereson është oksigjeni që kjo fitore u jep strukturave të majta që ecin drejt arkivolit.
Por, pavarësisht kësaj shprese të re, e vërteta mbetet kokëfortë: e majta nuk është në krizë – ajo është në shpërbërje terminale. Ka humbur rrugët, punëtorët, të rinjtë, moralin dhe të ardhmen. Është kthyer në karikaturë të vetvetes: një kufomë e lyer që ende beson se është gjallë.
E majta po humbet rrugët, dhe shifrat e provojnë këtë. 62% e spanjollëve besojnë se e majta “mbron të fuqishmit, jo popullin”, dhe vetëm 18% e punëtorëve do të votonin PSOE (ndërsa në vitin 2011 ishte 42%).
E majta premton parajsën dhe dorëzon Kubën e Venezuelën. Nuk është më rebelë. Është establishment-i censurues, “progresizmi i mykur” i devalvuar.
Diagnoza më e mirë e së majtës së sotme vjen nga Isabel Díaz Ayuso:
“E majta bërtet sepse po mbytet. Dhe sa më shumë bërtet, aq më shumë fundoset.”
Të dhënat janë të pamohueshme: E majta qeveris vetëm 20% të PBB-së globale.
E majta nuk po vdes nga infarkti; po vdes nga gangrena. Po i kalben gjymtyrët:
Rrugët i ka marrë populli.
Punëtorët votojnë me xhep.
Të rinjtë refuzojnë fajin e trashëguar.
Bota shikon Kubën dhe vjell.
Epitafi i së majtës botërore është shkruar tashmë:
“Këtu pushon e majta. Premtoi parajsën, dorëzoi ferrin. Dhe kur kërkoi mëshirë, njerëzimi iu përgjigj me neveri.”
E majta nuk mbush më sheshe – i zbraz. Nuk frymëzon – frikëson. Nuk është e ardhme – është muze.
E majta është një kufomë që qelbet.
Mjafton të shohësh drejtuesit e saj për të qarë: kubanin Díaz-Canel, nicaraguanin Ortega, venezuelanin Maduro, koreanoveriorin Kim Jong-un, spanjollin Pedro Sánchez dhe një listë të gjatë fantoshësh të pamëshirshëm që janë specializuar në grabitje, pasurim personal, shkatërrim ekonomik dhe, në disa raste, edhe në vrasje të popujve të tyre.
Ndalohet kopjimi pa lejen e portalit PatriotikMedia.al. Ky material është i mbrojtur sipas ligjit nr. 35/2016 për të drejtën e autorit dhe të drejtat e lidhura me të.