By redaksia 
Nga redaksia PatriotikMedia.al
Në Gaza, një fëmijë ulet në cep të një rruge me rërë dhe pluhur. Një burrë i ofron një copë buke. Ai nuk e merr. Shikon. Sytë i dridhen. Nuk është më me nënën e tij. Nuk është me askënd. Vetëm. Në botën e të mëdhenjve që luajnë me bomba, ky fëmijë ka mbetur si mbetje pas një stuhie të mallkuar.
Çdo ditë në Gaza, fëmijë vriten me plumb, me bombë, me flakë, me shpërthime që shembin mure e jetë njëkohësisht. Dhe ndërsa bota flet për armëpushime të përkohshme, nënat palestineze mbledhin copa trupash, jo lodra. Ky është ferri në tokë. Ky është realiteti i dhunshëm që ne e shikojmë nga celulari, ndërsa hamë darkën.
Por a jemi vërtet larg këtij tmerri?
Në Shqipëri, fëmijët nuk vriten me bomba. Por vriten çdo ditë. Pa zhurmë. Pa kamerë. Pa plumb.
Një fëmijë në një fshat të thellë që fle me barkun bosh.
Një tjetër që qan në heshtje, sepse babai është në Angli, në call center ilegal.
Një vajzë që nuk ka këpucë për të shkuar në shkollë, sepse nëna është pa punë dhe ndihma ekonomike është… tallje.
Një djalë që i bie lapsi nga dora sepse duart i ka të ngrira në një shtëpi pa ngrohje, por me televizor që jep telenovelat e qeverisë.
Këta nuk i sheh askush. Nuk i viziton asnjë diplomat. Nuk bëjnë zhurmë. Nuk ka sirena që të trembin, vetëm një heshtje kombëtare që na ka vënë gjakun në gjumë.
Dy lloj krimesh, njëlloj vrasje
Në Gaza, është vrasje fizike, brutale.
Në Shqipëri, është vrasje sociale, vrasje morale, vrasje ekonomike.
Në Gaza, i ndalojnë fëmijës frymëmarrjen.
Në Shqipëri, i ndalojnë ëndrrën.
Në Gaza, i shkatërrojnë trupin.
Në Shqipëri, i shkatërrojnë shpirtin – pak nga pak, me keqqeverisje, me varfëri të planifikuar, me edukim të kalbur, me drejtësi të kapur.
A është më e butë një vdekje pa plumb?
A është më i lehtë fati i një fëmije shqiptar që rritet pa prindër, sepse të dy janë emigrantë në Itali e Greqi, dhe që sheh prindërit vetëm për Krishtlindje me video-mesazh?
A është më i drejtë sistemi ynë, kur një fëmijë me prind invalid, në Dibër, merr 30 mijë lekë ndihmë dhe ha bukë thatë, ndërsa qeveria bën “reforma digjitale”?
Kush i vret këta fëmijë? Lufta? Jo.
I vret politika. I vret korrupsioni. I vret heshtja. I vrasim ne, kur heshtim.
Në fund, Gaza dhe Shqipëria nuk janë aq larg sa duket
Në Gaza, vdesin trupat. Në Shqipëri, vdesin shpresat.
Në Gaza, digjen shkolla. Në Shqipëri, shkolla mbushen me propaganda, pa mësim, pa moral.
Në Gaza, shkatërrohen shtëpitë me bomba. Në Shqipëri, shkatërrohen familjet me emigrim, papunësi, dhe mashtrim.
Zgjohu, shqiptar!
Mos e ul kokën vetëm për të parë celularin. Shiko rreth e rrotull.
Shiko fytyrat e fëmijëve që nuk qeshin më.
Shiko bebet që lindin për të jetuar në një vend që nuk u jep të drejtën për të ëndërruar.
Fol për Gazën. Por mos harro Shqipërinë.
Mos harro ata që nuk kanë plumb në mish, por plumb në zemër.
Bëhu zëri i tyre. Sepse heshtja sot është krim.
Dhe çdo krim fillon kur nuk na dhemb më dhimbja e tjetrit.
Ndalohet kopjimi pa lejen e portalit PatriotikMedia.al. Ky material është i mbrojtur sipas ligjit nr. 35/2016 për të drejtën e autorit dhe të drejtat e lidhura me të.