By redaksia 
Nga: PatriotikMedia.al
Në politikë, mandati i katërt është zakonisht një pikë kthese: ose për një rilindje reale, ose për një rënie të pashmangshme. Në rastin e Edi Ramës dhe klikës që e rrethon, duket se ky mandat i katërt ka hyrë në një spirale rënieje, krizash morale, legjitimiteti dhe besueshmërie si asnjëherë më parë.
- Arroganca e pushtetit të stërzgjatur
Rama po përballet me pasojat klasike të sundimit të gjatë: kapja e çdo institucioni nuk e ka bërë më të fortë, por më të papërgjegjshëm dhe të shkëputur nga realiteti. Në vend që të jetë një udhëheqës vizionar i një mandati historik, ai është shndërruar në simbolin e një regjimi që e ka konsumuar veten nga brenda.
Sondazhet e brendshme, që dikur ishin armë për propagandën e tij, tashmë janë kthyer në alarme që nuk mund t’i fshehë më. Shkëputja e tij nga baza, shoqëruar me një arrogancë publike në rritje, tregon qartë se ai nuk i shërben më popullit, por vetëm kastës së vet.
- SPAK-u po i fryn në qafë
Një tjetër shenjë se Rama ka hyrë në një territor të minuar është fakti që SPAK, institucioni që dikur e përdorte si “të tijin”, ka nisur të trokasë edhe në derën e oborrit të kryeministrit. Rastet e Belinda Ballukut, Arben Ahmetajt, Arbjan Maznikut, dhe të tjerë emra që kanë qenë pjesë e “elitës së besuar” të Rilindjes, tregojnë qartë se sistemi i patronazhit ka filluar të lëkundet.
Edhe pse Rama përpiqet të sillet si i patrazuar, çdo lëvizje e tij është më shumë si një përpjekje për të shpëtuar vetveten, sesa për të qeverisur një vend në krizë.
- Vendi është kthyer në një bosht boshatisjeje
Mandati i katërt e gjen Shqipërinë në një gjendje dramatike të shpopullimit. Janë larguar me qindra mijë shqiptarë vetëm në dy vitet e fundit, ndërsa qeveria flet për “transformim dixhital”, “turizëm luksoz” dhe “risi urbane”. Në të vërtetë, Rama po qeveris mbi rrënojat e një vendi që nuk ka më të rinj, që nuk beson më as te politika dhe as te drejtësia.
Ai është kthyer në një udhëheqës pa popull, ku çdo përpjekje për të imponuar normalitet shfaqet më shumë si propagandë për veten e vet, sesa një projekt real për vendin.
- Skena ndërkombëtare po ndryshon – dhe Rama po mbetet pa mbështetje
Në vitin 2024, me kthimin e Donald Trump në Shtëpinë e Bardhë dhe me ndryshimet që po ndodhin në BE, Edi Rama po e humbet ngadalë mburojën ndërkombëtare që e mbronte nga kritikat. Nëse më parë kishte ambasadorë dhe burokratë që e përkëdhelnin dhe e mbronin, sot ai është më i vetmuar dhe më i ekspozuar ndaj realitetit që e rrethon.
Retorika e tij globaliste, lojaliteti ndaj strukturave si Soros, OSBE, apo qasja e tij ndaj Ballkanit të Hapur janë bërë tashmë të tejkaluara dhe në kundërshtim me frymën e re kombëtare që po ringjallet në gjithë Europën Lindore.
- Sindroma e fundit të çdo regjimi: hakmarrje, frikë dhe përçarje
Tashmë në mandatin e katërt, Rama ka hyrë në fazën ku nuk ka më besim te askush. Po sulmon indirekt “besnikët” e tij, po sakrifikon figura publike për të shpëtuar veten dhe po përpiqet të kontrollojë çdo informacion që del. Kjo është sindroma klasike e fund-sistemeve autoritare: hakmarrje ndaj atyre që e braktisin, frikë ndaj partnerëve ndërkombëtarë që po ndryshojnë kah, dhe përçarje brenda llojit.
A po afrohet fundi i një epoke?
Nëse mandati i parë i Edi Ramës ishte i mbushur me premtime, i dyti me arrogancë, i treti me kapje totale të shtetit, mandati i katërt është ai i zhveshjes totale nga çdo iluzion. Tashmë shqiptarët po e shohin se perandoria që ndërtoi Rama ishte e ndërtuar mbi korrupsion, propagandë dhe emra që po bien njëri pas tjetrit.
Çfarë po i ndodh Ramës? Pikërisht ajo që i ndodh çdo sundimtari që harron se fuqia nuk është përjetësi. Dhe Shqipëria, ndonëse e vonuar, do ta kërkojë llogarinë.
Ndalohet kopjimi pa lejen e portalit PatriotikMedia.al. Ky material është i mbrojtur sipas ligjit nr. 35/2016 për të drejtën e autorit dhe të drejtat e lidhura me të.