Nga Europa e kombësive te Europa e shkatërruar nga elitat
Nga Redaksia:
Dikur Europa ishte kontinenti i qytetërimeve të mëdha, i kombeve krenare dhe i identiteteve të palëkundura. Popujt ruanin gjuhën, traditat, historinë dhe kufijtë, ndërsa sovraniteti ishte vlera themelore mbi të cilën qëndronte shteti kombëtar. Europa ishte një mozaik kulturash të fuqishme, ku çdo komb kontribuonte në civilizimin perëndimor.
Por brenda pak dekadash, ai kontinent i fortë u transformua në një mekanizëm të kontrolluar nga burokraci të largëta, teknokratë anonimë dhe elita të globalizmit që promovojnë fshirjen e identiteteve kombëtare. Sot Europa po shndërrohet në një eksperiment social: popullsia po zëvendësohet, kultura po relativizohet dhe kombet po i nënshtrohen një projekti që nuk ka të bëjë me vullnetin e popujve.
Në qendër të kësaj ideologjie qëndron një figurë: Richard von Coudenhove-Kalergi.
Kush ishte Richard von Coudenhove-Kalergi?
Richard von Coudenhove-Kalergi (1894–1972) ishte një aristokrat austro-japonez, filozof politik dhe një nga figurat më të hershme që propozoi krijimin e një Europe të bashkuar nën drejtimin e një elite. Ai themeloi në vitin 1922 Unionin Pan-Europian, lëvizja e parë që kërkonte eliminimin gradual të shteteve kombëtare dhe krijimin e një super-shteti europian.
Kalergi është i njohur për idetë e tij të debatueshme dhe shumë problematike mbi të ardhmen e racave dhe kombeve europiane. Në librin e tij “Pan-Europa” dhe në shkrime të tjera, ai parashikonte formimin e një popullsie të re të përzier “euro-aziatiko-negroide”, të cilën ai e konsideronte më të lehtë për t’u qeverisur se popullsitë tradicionale me identitete të forta.
Ai krahasonte elitën europiane me një kastë sunduese teknokratësh, bankierësh dhe intelektualësh të shkëputur nga identitetet kombëtare, të cilët duhej të drejtonin ndërtimin e Europës së re post-kombëtare.
Për këto arsye, emri i Kalergit lidhet sot me debatet rreth globalizmit, fshirjes së identiteteve kombëtare dhe politikave demografike të Europës moderne.
Realiteti pas viteve ’90 – kur vizioni u bë politikë
Pas vitit 1990, Europa nisi të përjetojë zhvillimet që Kalergi i kishte parashikuar:
Imigracion masiv të organizuar, duke ndryshuar strukturën demografike të kontinentit
Politika multikulturore agresive, që nxisin përçarje dhe dobësim të unitetit kombëtar
Luftë kundër identitetit kombëtar, ku patriotizmi shpallet “ekstremizëm”
Sundim elitash teknokratike, të largëta nga vullneti i popujve
Si ndikon Plani Kalergi në Shqipëri dhe Ballkan
Shqipëria dhe Ballkani janë pjesë e këtij eksperimenti social dhe politik:
- Emigracion masiv i shqiptarëve – vendi boshatiset nga brezi i ri dhe forca punëtore, duke krijuar hapësira për popullsi të re.
- Importi i popullsisë nga jashtë – politika për të sjellë punëtorë të huaj përputhet me vizionin e Kalergit.
- Dobësimi i identitetit kombëtar – arsimi dhe kultura po promovojnë modele që dobësojnë historinë dhe traditat shqiptare.
- Kontrolli i elitave ndërkombëtare – vendimet kryesore për Shqipërinë shpesh orientohen nga qendra të huaja, jo nga populli.
- Ballkani si portë hyrëse drejt Europës – rajoni përdoret si korridor për migracion dhe eksperimente demografike.
Ngjashmëria me Sorosin
Edhe pse George Soros nuk ka pasur asnjë lidhje historike apo personale me Kalergin, politikat e tij përputhen në disa pika me vizionin e Kalergit, prandaj shpesh lidhen në diskursin politik:
Globalizim dhe dobësim i shteteve kombëtare – Fondacionet e Sorosit mbështesin strukturat ndërkombëtare mbi sovranitetin kombëtar.
Emigracion masiv dhe integrim – Soros ka financuar programe për hapjen e kufijve dhe për përzierje të popullsisë.
Elitë teknokratike kundër sovranizmit – mbështet burokraci dhe teknokratë që marrin vendime mbi popujt.
Dobësim i identiteteve kombëtare – promovon modele arsimore dhe kulturore që relativizojnë historinë dhe patriotizmin.
Pra, nuk ka lidhje direkte, por politikat e tij mund të interpretohen si realizim modern i idesë së Kalergit për Europën post-kombëtare.
Plani Kalergi nuk është thjesht teori historike. Elemente të tij shihen qartë në politikat moderne europiane: emigracion masiv, dobësim i identiteteve kombëtare, centralizim i pushtetit dhe krijim i një popullsie lehtësisht të manipulueshme. Shqipëria dhe Ballkani janë pjesë e këtij eksperimenti, dhe roli i Sorosit shihet si një fazë moderne që përputhet me këtë vizion.
Nëse popujt nuk ruajnë identitetin dhe lidhjen me historinë e tyre, e ardhmja e kombit dhe e kontinentit mund të përcaktohet nga projekte që ata nuk i kanë zgjedhur kurrë.