Nga Redaksia:
Skandali i Charles McGonigal nuk është një shënim i vogël në histori – është një plagë e qelbur dhe e hapur në fytyrën e drejtësisë amerikane. Ai është shembulli më i pafshehur i arrogancës, korrupsionit dhe tradhtisë së FBI-së ndaj popullit amerikan. McGonigal, një nga zyrtarët më të lartë të FBI-së, u akuzua për marrje ryshfeti kur në fakt duhej të ishte akuzuar për spiunazh. Dhe mos u gaboni: kjo histori e ndyrë tradhtie dhe mashtrimi nuk ka mbaruar ende.
McGonigal, dikur kreu i lavdëruar i kundërzbulimit në Zyrën më të fuqishme të FBI-së në Nju Jork, nuk ishte thjesht i përfshirë me Rusinë dhe Shqipërinë. Zyra e Inspektorit të Përgjithshëm (OIG) tani ka konfirmuar atë që shumëkush e kishte dyshuar prej kohësh: tentakulat e tij shtriheshin edhe në Kinë, me lidhje jo të rastësishme me atë që njihet si “Familja e Krimit Biden”.
Kina – armiku që po zhvillon një luftë të pandërprerë kundër ekonomisë, shëndetit, sovranitetit dhe së ardhmes së Amerikës. Po ku tjetër arrinin rrjetet e McGonigalit? Kush tjetër në nivelet më të larta të policisë federale dhe shërbimeve inteligjente amerikane ishte në një linjë me të, duke përfituar mbi dobësitë e vendit dhe duke u ushqyer me tradhti si derrat në grazhd?
E megjithatë, çfarë dënimi mori ky “oficer i korruptuar”? Vetëm 78 muaj burg federal. Një tallje! Për një njeri që u shoqërua me agjentë të huaj, që tradhtoi kombin, komprometoi sigurinë kombëtare dhe shkeli betimin e tij ndaj Shteteve të Bashkuara. Madje, dënimi i tij është shkurtuar dy herë zyrtarisht.
Asnjë akuzë për spiunazh. Asnjë akuzë për tradhti. Asnjë sekuestrim pasurie. Asnjë hetim tatimor. Asnjë hetim shtesë për aktivitetet e tij të tjera financiare të paligjshme. Asgjë.
Në çdo rast tjetër të ngjashëm, qeveria konfiskon pasuritë e fituara në mënyrë të paligjshme. Por këtu, procesi i McGonigal u mbyll me kujdes nën urdhrat e Departamentit të Drejtësisë së Biden-it, për t’u fshehur çdo gjurmë.
Ku është Departamenti i Thesarit?
Pse nuk ka vepruar OFAC për të zbatuar sanksionet ekonomike?
Pse nuk ka hetime nga FinCEN apo nga Seksioni i Krimeve Tatimore të IRS?
Shkelja e sanksioneve amerikane nuk është një “gabim teknik” – është krim i nivelit më të lartë, që minon politikën e jashtme dhe sigurinë kombëtare të SHBA-ve. Por asnjë hetim serioz për pastrim parash, asnjë gjurmim i parave jashtë vendit, asnjë kontroll për kriptovalutat apo kompanitë guaskë. Vetëm heshtje. Heshtje nga media dhe heshtje nga qeveria.
Pse?
Sepse Departamenti i Drejtësisë i Biden dëshiron me çdo kusht që ju të besoni se McGonigal ishte vetëm një “mollë e kalbur”. Një njeri i keq. Një rast i izoluar.
Në të vërtetë, McGonigal ishte një figurë kyçe e rrjetit të James Comey-t – një “car” i kundërzbulimit që kishte qasje në sekretet më të thella të Amerikës. Ai nuk veproi i vetëm. Ishte pjesë e një rrjeti të brendshëm, të një klike të errët zyrtarësh të korruptuar dhe të ashtuquajturve “vrasës të Shtetit të Thellë”, që shpikën edhe mashtrimin famëkeq të “Rusi-gate”.
Ndërsa arrestimi i McGonigal u bë në heshtje, me vetëm disa persona në dijeni, arrestimi im për akuza shumë më të vogla u transmetua live në televizion, me 29 agjentë të FBI-së të armatosur deri në dhëmbë. Ata erdhën në agim me armë automatike për një “krim” që më pas u provua se ishte gënjeshtër. McGonigal, në të kundërt, u lejua të dorëzohej në qetësi.
Media, si gjithmonë, luajti rolin e shërbëtores së pushtetit. Skandali u trajtua si një “lajm dy-ditësh” dhe u mbyll. Asnjë hetim, asnjë pyetje, asnjë kureshtje. Sepse po të zbulohej plotësisht McGonigal, do të zbulohej edhe ata vetë.
Ku janë paratë? Kush ishin bashkëpunëtorët e tij? Pse nuk janë konfiskuar pasuritë? Pse nuk ka akuza për mashtrime fiskale apo për tradhti kombëtare?
Këto pyetje mbeten pa përgjigje – të groposura qëllimisht nga një Departament i Drejtësisë dhe një FBI që duan të mbrojnë vetveten.
Por e vërteta nuk mund të fshihet.
Kalbëzimi në FBI është i thellë.
Charles McGonigal nuk është “një mollë e keqe” – është simboli i një institucioni të korruptuar deri në palcë, që është kthyer në armë politike kundër vetë qytetarëve të vet.
Kjo nuk është drejtësi.
Kjo është një mbulesë.
Kjo është tradhti kombëtare, e paketuar si “marrëveshje penale”. Ndërkohë, McGonigal vazhdon të marrë pensionin e tij nga taksat e qytetarëve amerikanë dhe jeton i qetë, si të mos kishte ndodhur asgjë.
Por e vërteta do të dalë.
Sepse Charles McGonigal nuk është i vetmi. Ai është thjesht ai që nuk mundën ta fshihnin dot.
Të tjerët janë ende aty – në hije – dhe do të dalin, një e nga një. Dhe unë, për një, nuk do të ndalem derisa të ndodhë kjo.
Ndalohet kopjimi pa lejen e portalit PatriotikMedia.al. Ky material është i mbrojtur sipas ligjit nr. 35/2016 për të drejtën e autorit dhe të drejtat e lidhura me të.