Nga Redaksia:
Silvio Berlusconi nuk ishte thjesht një kryeministër italian. Ai ishte një qendër graviteti politik në Evropë, një figurë që nuk priste udhëzime nga Brukseli, por negocionte drejtpërdrejt me Uashingtonin dhe Moskën. Nëse do të ishte sot aktiv, Europa nuk do të sillej si një satelit pa bosht, por si një fuqi që vendos ekuilibër.
Arkitekti i lidhjes Evropë–Rusi
Berlusconi ishte lideri që e shihte Rusinë jo si armik, por si shtyllë të stabilitetit kontinental. Ndryshe nga politikanët e sotëm europianë që veprojnë me frikë dhe ideologji, ai ndërtoi realisht një bosht strategjik Evropë–Rusi.
Ai nuk i lutej Putinit. Ai nuk e shmangte. Ai e trajtonte si të barabartë.
Kjo ishte arsyeja pse fjala e tij në Kremlin kishte peshë reale.
Marrëdhënia mes tyre nuk ishte teatrale. Ishte strategjike, e ndërtuar mbi interesa reale shtetërore:
- furnizim energjetik direkt për Italinë
- eliminim i ndërmjetësve politikë të rremë
- autonomi evropiane nga diktatet anglo-amerikane
Fuqia e tij në arenën evropiane: Berlusconi nuk pyeste Brukselin
Sot liderët evropianë presin urdhra.
Berlusconi jepte drejtim.
Ai nuk ishte produkt i burokracive të BE-së, por një figurë sovrane në mendim dhe vendimmarrje.
Në samitet evropiane:
- fjala e tij hapej me respekt
- qëndrimi i tij ishte përcaktues
- heshtja e tij interpretohej si paralajmërim
Ai ishte një nga të paktët liderë që mund të ndikonte drejtimin e politikës europiane në kohë reale.
Lidhja direkte me SHBA: partner, jo vasal
Ndryshe nga liderët e sotëm europianë që sillen si vartës, Berlusconi ishte partner real i Shteteve të Bashkuara.
Ai kishte akses të drejtpërdrejtë te presidentët amerikanë.
Ai nuk priste sinjale. Ai negocionte.
Takimi historik mes Bush dhe Putin në Pratica di Mare nuk ishte thjesht diplomaci. Ishte: një mesazh i qartë që Italia, nën Berlusconin, ishte lojtar, jo spektator.
Ai mbante një pozicion unik: respektohej në Uashington dëgjohej në Moskë ndiqej në Evropë
Një trekëndësh pushteti që sot nuk ekziston më.
Energjia – arma gjeopolitike që ai kontrollonte
Berlusconi e kuptonte diçka që sot liderët europianë refuzojnë ta pranojnë: kush kontrollon energjinë, kontrollon sovranitetin.
Ai e shihte bashkëpunimin me Rusinë si:
- mbrojtje strategjike për ekonominë italiane
- pavarësi nga shantazhi i tregjeve spekulative
- stabilitet industrial për gjithë Evropën Jugore
Po të ishte sot, Europa nuk do të ishte në krizën energjetike që i shkatërroi themelet ekonomike.
Pse Berlusconi do të ishte sot “rregullatori” i Evropës?
Sepse ai kishte tri gjëra që sot mungojnë plotësisht:
- Autoritet real politik
Jo autoritet mediatik, por pushtet real vendimmarrës. - Lidhje personale me liderët globalë
Jo delegacione, jo letra – por kontakte direkte. - Aftësi për të imponuar balancë
Ai nuk i shërbente një blloku ideologjik, por interesit europian.
Sot Europa nuk ka liderë, ka administratorë.
Berlusconi ishte burrë shteti.
Nëse do të ishte gjallë politikisht sot…
Europa nuk do të ishte një arenë e frikës.
Nuk do të ishte një kontinent i shtyrë drejt lufte të ftohtë permanente.
Do të kishte një figurë që fliste si me Moskën, ashtu dhe me Uashingtonin, pa u përkulur.
Ai do të ishte faktori i ekuilibrit.
Ai do të ishte frena e ekstremizmit diplomatik.
Ai do të ishte rregullatori i vërtetë i rendit europian.
Europa e sotme është pa bosht sepse humbi njerëzit që kishin shtyllë kurrizore
Berlusconi ishte një nga të fundit.
Dhe realiteti është brutal: Pa figura si ai, Europa është vetëm një zyrë e madhe pa vullnet politik.