Nga Redaksi:
Në Shqipërinë e sotme, feja nuk është vetëm besim, por është shndërruar në një industri të tërë fitimi. Shumë prej atyre që dalin publikisht duke folur “në emër të Zotit”, në fakt kanë krijuar një mekanizëm të sofistikuar biznesi mbi dhimbjen e njerëzve. Fatkeqësitë, varfëria dhe tragjeditë individuale janë shndërruar në skena filmike për rrjete sociale dhe televizione, ku figura si hoxhallarë dhe priftërinj marrin gjithë lavdinë dhe vlerësimet, ndërkohë që nuk kanë dhënë nga xhepi i tyre asgjë.
Spektakli i varfërisë
Një familje e varfër, një nënë që qan për bukën e gojës, një fëmijë i sëmurë që pret ndihmë – të gjitha këto shpërndahen në video të montuara me muzikë sfond dhe fjalë patetike. Pastaj shfaqet hoxha ose prifti, që në vend të shërbesës së qetë, zgjedh të filmojë dhe ta bëjë publik momentin. Rezultati? Klikime, ndjekës, donacione. Dhe në fund, falënderimet nuk shkojnë për qytetarët që kanë dhuruar, por për figurën që “e solli” kauzën në ekran.
Ky fenomen ka krijuar një treg të tërë ku njerëzit e Zotit shihen më shumë si influencues sesa si udhëheqës shpirtërorë. Kush ka më shumë ndjekës, kush bën më shumë video prekëse, kush arrin të nxjerrë më shumë lotë në publik – bëhet më i pasuri dhe më i fuqishmi.
Rasti Elvis Naçi dhe Fondacioni “Firdeus”
Elvis Naçi, imami më mediatik në Shqipëri, ka ngritur fondacionin e tij bamirës, të quajtur “Firdeus”. Ky fondacion ka menaxhuar miliona euro nga donacionet e shqiptarëve brenda dhe jashtë vendit. Vetëm një godinë që u ble për rreth 250 mijë euro, sipas investigimeve mediatike, kishte aparatura që vlente po aq, duke ngritur pikëpyetje serioze mbi transparencën.
Media dhe opozita kanë denoncuar disa herë lidhjet e ngushta të fondacionit me qeverinë e Rilindjes, që i ka dhënë lehtësira, projekte dhe përfitime. Pyetja mbetet: A janë këto para të përdorura për bamirësi, apo për të ngritur një perandori ekonomike nën petkun e fesë?
Baba Mondi – nga “kapterri” tek njeriu i Perëndisë
Nga ana tjetër, Baba Mondi i bektashinjve, i njohur dikur si “kapterr”, sot është një nga figurat më të fuqishme fetare në vend. Ai shfaqet kudo si njeri i Perëndisë, por realiteti pas perdeve është krejt tjetër: prona të mëdha, pasuri të padeklaruara dhe një pozicion i fortë politik që e bën faktor në çdo zhvillim.
Shpeshherë, Bamirësia bektashiane shfaqet më shumë si një instrument ndikimi dhe jo si një shërbesë e pastër shpirtërore. Kritikat janë të shumta, por heshtja është po aq e madhe – sepse kush guxon të flasë, përballet me anatema dhe linçim publik.
Nga dashuria në diktaturë, tek biznesi i sotëm fetar
Në kohën e diktaturës nuk kishte as hoxhë, as prift. Njerëzit, pavarësisht mungesës së lirisë së besimit, kishin një gjë të shenjtë: respektin për njëri-tjetrin. Nuk kishte kamera për të filmuar ndihmën, nuk kishte mashtrues që përvetësonin falënderimet e të tjerëve. Solidariteti ishte i sinqertë, nuk ishte i monetarizuar.
Sot, feja është kthyer në treg, ku në vend të shërbesës ka spektakël, dhe në vend të sakrificës ka luks. Ora mijëra eurosh, makina të shtrenjta, prona të shumta – ky është realiteti i shumë hoxhallarëve dhe priftërinjve që, në emër të Zotit, kanë ndërtuar perandoritë e tyre personale.
Kush përfiton nga emri i Zotit?
Sot, më shumë se kurrë, shqiptarët duhet të bëjnë një pyetje të thjeshtë: A po i shërbejnë këta njerëz Zotit apo vetes?
Kur një imam apo prift merr gjithë lavdinë për një ndihmë që e kanë bërë qytetarët e thjeshtë, kur një fondacion merr miliona pa transparencë, kur një udhëheqës fetar jeton në luks, atëherë nuk kemi të bëjmë me besim, por me mashtrim në emër të besimit.
Dhe kjo është tragjedia më e madhe: që fukarai përdoret si dekor, ndërsa pasuria grumbullohet mbi kurrizin e tij.
Hetime për të vërtetën që fshihet pas fasadës së fesë.
Ky material është pronë e Patriotikmedia.al dhe është i mbrojtur nga ligjet për të drejtën e autorit. Ndalohet riprodhimi, apo publikimi i plotë apo i pjesshëm i këtij materiali pa lejen e shkruar paraprakisht nga redaksia. Shkelësit do të përballen me pasojat ligjore sipas legjislacionit në fuqi.