Nga Redi Minga:
Emigracioni ka qenë një nga temat më të nxehta në debatin publik për dekada me radhë. Ajo që duhej të ishte një politikë shtetërore serioze, me planifikim afatgjatë dhe të ndërtuar mbi interesin kombëtar, është shndërruar në një terren improvizimi, kompromisesh ideologjike dhe llogaritjesh elektorale. Rezultati? Një sistem i paaftë që nuk garanton integrim për të ardhurit dhe as stabilitet për shoqëritë pritëse.
Në Europë, kufijtë nuk janë më vija të shenjta sovrane, por janë kthyer në pika tranziti. Qeveritë që premtojnë siguri e përfundim të krizës përfundojnë duke u dorëzuar nën presionin e mediave dhe faktorëve ndërkombëtarë. Ndërkohë, qytetarët shohin sesi burimet publike – tashmë të kufizuara – shpërndahen për të plotësuar kërkesa të reja që nuk sjellin gjithmonë kontribute të barabarta në sistem.
Problemi nuk është ekzistenca e imigracionit, por mungesa e kontrollit dhe planifikimit. Flukset masive e të pakontrolluara mbingarkojnë çdo strukturë: spitalet, strehimin, tregun e punës. Dhe kostoja e parë bie mbi shtresat më të varfra të shoqërisë vendase.
Ndërkohë, retorika zyrtare në Europë dhe në Shqipëri e paraqet emigracionin si një fenomen gjithmonë pozitiv. Konfliktet e bashkëjetesës fshihen, problemet e integrimit minimizohen, dhe kushdo që kërkon kufizime etiketohen si “ksenofob”. Kjo gjuhë nuk sjell zgjidhje, por thellon ndarjen shoqërore.
Në Shqipëri rreziku po bëhet real. Për herë të parë, vendi ynë është shndërruar në pjesë të planit të BE-së për të pritur emigrantë të deportuar nga vendet europiane. Qeveria shqiptare ka pranuar ngritjen e qendrave të përkohshme, duke hapur rrugën që Shqipëria të kthehet në “kamp pritës” për ata që Europa nuk i do. Kjo është jo vetëm cenim i sovranitetit kombëtar, por edhe një rrezik real për sigurinë publike dhe ekonominë.
Sepse emigracioni i pakontrolluar nuk sjell vetëm kosto ekonomike, por edhe kërcënime për sigurinë kombëtare:
- rritje e kriminalitetit dhe grupeve të organizuara,
- rreziku i radikalizimit dhe infiltrimit të elementëve ekstremistë,
- trafikim i qenieve njerëzore dhe rrjete të reja klandestine,
- tensione shoqërore mes komuniteteve vendase dhe të huajve.
Pyetja është: kujt i shërben kjo? Sigurisht jo qytetarëve shqiptarë. Përfituesit janë vetëm elitat politike që shesin vendin për fonde dhe sektorë të caktuar ekonomikë që kërkojnë punëtorë të lirë. Ndërsa kostoja e sigurisë, shëndetësisë dhe kohezionit social bie mbi shqiptarët e zakonshëm.
Një shtet që nuk kontrollon kufijtë e tij ka hequr dorë nga sovraniteti. Shqipëria nuk mund të pranojë të shndërrohet në “koloni refugjatësh” për llogari të Brukselit. Politikat e emigracionit duhet të jenë të forta, të drejta dhe realiste – në shërbim të qytetarëve shqiptarë, jo të axhendave të huaja.
Detyrimi i parë i çdo shteti është ndaj popullit të tij. Dhe ky parim nuk mund të negociohet.
Ky material është pronë e Patriotikmedia.al dhe është i mbrojtur nga ligjet për të drejtën e autorit. Ndalohet riprodhimi, apo publikimi i plotë apo i pjesshëm i këtij materiali pa lejen e shkruar paraprakisht nga redaksia. Shkelësit do të përballen me pasojat ligjore sipas legjislacionit në fuqi.
