Nga Redaksia:
Ari i Bankës së Italisë nuk është më në duart e italianëve. Me formulimin e ri të amendamentit, Bashkimi Europian dhe BQE-ja i kanë imponuar Italisë një realitet tronditës: populli italian shpallet “pronar” vetëm në letër, ndërsa kontrollin real e ushtrojnë struktura të huaja.
Teksti i ri thotë se “rezervat e arit i përkasin popullit italian, por menaxhohen në autonomi të plotë nga Banka e Italisë”. Në praktikë kjo do të thotë se një pasuri kombëtare, strategjike dhe historike, nuk kontrollohet nga Parlamenti italian, por nga struktura që i përgjigjen Frankfurtit dhe Brukselit, jo Romës.
Ky nuk është kompromis. Ky është kolonializëm financiar.
Pas përplasjes mes qeverisë italiane dhe institucioneve të BE-së, fituese nuk dolën interesat e popullit italian, por interesat e elitave financiare ndërkombëtare. Qeverisë së Melonit iu la vetëm një fjali boshe për propagandë: “Ari është i popullit”. Por kur nuk ke të drejtë të vendosësh për pasurinë tënde, nuk je pronar – je vetëm dekor.
Ky veprim i BE-së përbën shkelje të drejtpërdrejtë të sovranitetit të Italisë. Një shtet që nuk kontrollon arin e tij nuk është më shtet i lirë, por një provincë e një perandorie burokratike.
Sot kanë marrë arin. Nesër do të marrin taksat. Pasnesër do të vendosin edhe për politikat e brendshme italiane.
Kjo është arsyeja pse ky veprim i Bashkimit Europian nuk do të sjellë stabilitet, por përplasjen e pashmangshme: BE po detyron Italinë, hap pas hapi, drejt daljes nga Bashkimi Europian.
Kur një popull nuk lejohet të prekë pasurinë e vet, ai herët a vonë do të dalë nga prangat.
Dhe Italia po shkon pikërisht në atë drejtim.