By redaksia 
Nga Redaksia:
Sali Berisha, një figurë ikonike e tranzicionit shqiptar, arriti dy fitore historike në vitet 1992 dhe 2005. Të dyja këto fitore përkonin me një moment kyç: orientimin dhe lidhjen e fortë me Shtetet e Bashkuara të Amerikës.
Në vitin 1992, kur Shqipëria doli nga diktatura, SHBA ishte shpresa e vetme për demokracinë e sapolindur. Dhe në vitin 2005, Berisha u rikthye në pushtet pas një opozite të gjatë, duke përfituar nga përkrahja e heshtur amerikane dhe raportet shumë të mira me administratën e George W. Bush, me të cilin Shqipëria kishte një bashkëpunim të jashtëzakonshëm (kujtojmë vizitën historike të Bush në Tiranë më 2007 dhe mbështetjen në Irak).
Por pas 2008-s, kursi ndryshoi. Shqipëria hyri në NATO (me kërkesë të Brukselit), dhe Berisha filloi të anojë gjithnjë e më shumë nga establishmenti europian, nga Brukseli, EPP-ja dhe retorika e integrimit europian, duke braktisur gradualisht një marrëdhënie më të thelluar me SHBA.
Ky ishte gabimi fatal.
Çfarë mund të kishte bërë ndryshe Sali Berisha?
Në vend që të nënshkruante protokolle të pafrytshme me NATO-n, Berisha mund të kishte arritur një marrëveshje dypalëshe strategjike me SHBA, të ngjashme me marrëveshjen SOFA (Status of Forces Agreement), duke i dhënë SHBA-ve një bazë ushtarake në Shqipëri në këmbim të garancive të sigurisë, investimeve dhe mbështetjes politike.
Kjo do ta kthente Shqipërinë në aleatin më të fortë të Amerikës në rajon, një rol që më vonë e zuri Kroacia dhe më pas, edhe Serbia duke përdorur diplomaci hibride.
Në vend të kësaj, u zgjodh NATO, që në fakt ishte kali i Trojës që solli në pushtet Edi Ramën, një politikan i projektuar nga Brukseli dhe i mbështetur fuqimisht nga rrjetet e Sorosit. Berisha mendoi se Evropa do ta pranonte të djathtën konservatore, por Evropa nuk do të djathtën tradicionale – ajo kërkon “progresistë” të kontrolluar, të butë, dhe Sorosianë.
Çfarë i solli Europa?
Stabilokracinë: një sistem ku pushteti ruhet për hir të “stabilitetit” dhe jo për hir të demokracisë.
Reforma të dështimit si ajo e drejtësisë, që i hapi rrugën Ramës të kontrollojë të gjitha pushtetet.
Tallje me integrimin europian, ku Shqipërisë i kërkohet gjithmonë diçka e re, ndërkohë që standardet nuk zbatohen asnjëherë për qeveritë e majta.
Mbështetje për manipulimet elektorale, ku ankesat e opozitës as që merren në konsideratë.
Pse humbi Berisha me Lulin në 2013, 2021, 2023 dhe më së fundmi në 2025?
Sepse humbi aleatin historik: Amerikën, dhe tentoi të bëhej europian në një Europë që e përjashton çdo të djathtë reale. Dhe mbi të gjitha, sepse nuk guxoi të jetë anti-establishment real, në një kohë kur shqiptarët kërkonin një figurë të tillë.
Çfarë duhet të bëjë tani?
Berisha (apo kushdo që do të mbajë flamurin e së djathtës së vërtetë shqiptare) duhet:
Të braktisë Brukselin dhe të ekspozojë fytyrën e vërtetë të kësaj Europe Sorosiane.
Të kërkojë rikthimin te SHBA, në mënyrë të drejtpërdrejtë dhe pa ndërmjetësim.
Të jetë një anti-establishment i sinqertë, jo i kontrolluar nga ambasadat dhe fondacionet.
Të mbështesë vlerat kombëtare, familjen, fenë dhe identitetin kombëtar, në një botë që po lufton për t’i zhdukur këto.
Ky material është pronë e Patriotikmedia.al dhe është i mbrojtur nga ligjet për të drejtën e autorit. Ndalohet riprodhimi, apo publikimi i plotë apo i pjesshëm i këtij materiali pa lejen e shkruar paraprakisht nga redaksia. Shkelësit do të përballen me pasojat ligjore sipas legjislacionit në fuqi.