By redaksia 
Nga Redaksia:
Me një vendim që tingëllon si tallje me ata që ende besojnë se Partia Demokratike përfaqëson idealin e djathtë, Rilindja ka vendosur të emërojë Genc Deromemajn, ish-kreu të PD-së në Vlorë dhe një ndër “ushtarët” më të devotshëm të foltores, në krye të Drejtorisë së Kadastrës në këtë qytet bregdetar.
Në dukje, një tjetër lëvizje burokratike. Por në të vërtetë, ky është një shembull i pastër sesi shiten idealet për një rrogë të majme, një zyrë me kondicioner dhe një fuqi të vogël, por të ëmbël: atë të lejes së legalizimit!
Genc Deromemaj, që dikur përflitej si zëri i opozitës në Vlorë, që mori pjesë në Kuvendin e 11 Dhjetorit 2021 duke thirrur “Berisha ose askush!”, sot vesh petkun e një drejtori teknik nën një qeveri që opozita e tij e dikurshme e quante “organizatë kriminale”. Pra, nga “Foltorja” e Berishës, drejt e në zyrat e Kadastrës ku firmosen tokat, pronat dhe… ndërgjegjja.
Ironikisht, ky është i njëjti njeri që në 2015 kërkonte votën e vlonjatëve për të “shporrur Rilindjen”. Nuk ia doli atëherë me votë, por ja ku e kemi sot: në krah të saj me dekret. E gjitha kjo, ndoshta sepse në Shqipëri, politika është një derë rrotulluese ku kush e mban kokën ulur dhe buzëqesh para padronëve, gjithmonë gjen një vend – në Kadastër, në OSHEE, në Tatime apo në ndonjë bord që nuk i di kush funksionet.
Ky emërim është fyerje për çdo demokrat të ndershëm, për çdo qytetar që besoi se “Foltorja” ishte një ringritje dhe jo një pazarllek. Rilindja e di shumë mirë: nuk ka nevojë të lodhesh me opozitën, kur vetë opozita është e gatshme të të shërbejë, mjafton t’i japësh një karrige.
E ndërsa qytetarët përballen me krizë, papunësi dhe një sistem drejtësie që përplaset me mazhorancën në media por kthehet në heshtje në realitet, servilët e parasë kapin pozicione kyçe. Në fund të ditës, nuk ka rëndësi ngjyra e flamurit që valëvite në miting, por vula e emërimit në zyrë.
Sepse në Shqipëri, politika nuk është më luftë vlerash. Është thjesht një lojë ku kush di të nënshkruajë besnikëri ndaj pushtetit – qoftë edhe nën zë – fiton.
Dhe kur servilët vishen me petkun e drejtorit, populli rri e pret që opozita të ngjallet. Por s’ka nevojë të presë gjatë: ajo opozitë është ulur tashmë në krah të armikut. Thjesht ka ndërruar karrige.
Shënim: Ky artikull është një analizë ironike dhe reflekton zhgënjimin e thellë të elektoratit të djathtë që sheh sesi idealet sakrifikohen në këmbim të një vendi pune.
Ndalohet kopjimi pa lejen e portalit PatriotikMedia.al. Ky material është i mbrojtur sipas ligjit nr. 35/2016 për të drejtën e autorit dhe të drejtat e lidhura me të.